Aldri har det vel gått seinare med oss enn gjennom delar av Vestlandet. Ikkje så mykje på grunn av regnet, og ikkje er det farleg om det går litt seint inn i mellom. Men; å løfte rundt på tunge syklar over kantsteinar og rekkverk, leite - og ikkje finne - sykkelstien, ende opp i eit bustadfelt, ikkje lenger vite kor du er, bruke tre timar på tre km og bruke alle kreftene ein har og likevel ikkje kome nokon veg.
Etter mange forsøk (og timar), på å bruke gang- og sykkelstiane, gjev vi rett og slett opp, og vi tek i bruk vegbana att - men då blir det tuting og greier.
Kvar i all verda skal ein syklist gjere av seg?
Abonner på:
Legg inn kommentarer (Atom)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar