Ein ny flott dag. Vi kjenner sykkelseta godt i rompa, elles fungerar kroppen over all forventing. Kvænangsfjellet var bratt og høgt! Vi sleit, eller rettare; mor sleit i bakkane, men ho fann eit ekstra gir:).
Vi tek gode pausar og et som hestar. Vi kranglar litt når vi blir slitne. Då er det godt å setje seg på sykkelen att, rulle av garde og legge "fighten" bak seg på asfalten. Himmelen er eit høgare tak enn huset heime, og horisonten har ingen veggar.
Abonner på:
Legg inn kommentarer (Atom)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar